Αρκετούς από τους ενήλικους Έλληνες αυτό το τελευταίο διάστημα τους τρομάζει η πιθανότητα να ξυπνήσουν το πρωί και να έχουν “βγει” από το ευρώ. Οι λόγοι που καθείς τρέμει μια επαλήθευση ενός τέτοιου σεναρίου δεν μας ενδιαφέρουν, σε τούτη τουλάχιστον την περίπτωση. Όπως και να έχει το πράγμα, μέχρι ώρας κάτι τέτοιο δεν έχει συμβεί.
Από την Αντωνία Παπαχριστοδουλοπούλου
Για τους μικρότερους όμως ηλικιακά Αιγιαλείς τα πράγματα δεν είναι έτσι. Στην περίπτωσή τους ο φόβος τους έγινε πραγματικότητα! Εν μία νυκτί εξαφανίστηκαν οι κούνιες! Κεραυνός εν αιθρία για τους πιτσιρικάδες, που ακόμα ψάχνουν. Γιαγιάδες και παππούδες ξεχνούν τον τρόμο του “Grexit” και την απειλή να χάσουν τη σύνταξή τους, και σπεύδουν να εξηγήσουν στα εγγονάκια τους την εξαφάνιση της κούνιας, της τσουλήθρας και της τραμπάλας από την παιδική χαρά της γειτονιάς. Κάποιοι λένε ότι φύσηξε ένας δυνατός άνεμος και τα πήρε όλα ψηλά στον ουρανό-βλέπεις αυτό το ψέμα το βοήθα και ο καιρός ώστε να γίνει πιστευτό. Άλλοι πάλι λένε πως ήρθε ο κακός ο λύκος και χάλασε τις παιδικές χαρές. “Θα τις ξαναφτιάξει μόνο αν γίνεις καλό παιδί και δεν στεναχωρείς τη μαμά σου…” Όσο για τις μαμάδες και τους μπαμπάδες επειδή η δική τους θεώρηση είναι διαφορετική, ότι δηλαδή δεν πρέπει να λέμε ψέματα στα παιδιά,- αλίμονο ας μην το κάνουμε από την παιδική ηλικία έτσι κι αλλιώς θα το κάνουν αργότερα οι επιτήδειοι- τους λένε ότι οι εργάτες χάλασαν τις παιδικές χαρές για να φτιάξουν καλύτερες! Αυτό ίσως να είναι και το μεγαλύτερο ψέμα…
Ο Δήμος Αιγιάλειας προέβη στην αποξήλωση 117 παιδικών χαρών στην ευρύτερη περιοχή καθώς η μέχρι τώρα ύπαρξή τους ενείχε κινδύνους για τους μικρούς αφού δεν πληρούνταν οι προϋποθέσεις που ορίζει ο νόμος ώστε να μην τίθεται σε κίνδυνο η ασφάλεια και η υγεία των παιδιών. Για παράδειγμα οι παιδικές χαρές δεν ήταν περιφραγμένες, δεν διέθεταν τον επαρκή φωτισμό και για να μην αναφέρω πολλά ακόμα “δεν”, θα πω απλούστατα ότι στην συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων παιδικές χαρές “βαφτίστηκαν” οι αλάνες στις οποίες “φυτεύτηκαν” δυο κούνιες και μια τσουλήθρα. Συχνά τα αγριόχορτα, μέσα στους χώρους που έπαιζαν παιδιά έφταναν το μισό μέτρο, τα λιγοστά δέντρα, που σε πολλές περιπτώσεις είχαν φυτέψει οι κάτοικοι της κάθε περιοχής ξεραίνονταν απότιστα, ενώ η άμεση πρόσβαση των παιδιών στον δρόμο έβαζε ακόμα και τη ζωή τους σε κίνδυνο. Και είναι να αναρωτιέται κανείς : όλα αυτά τα χρόνια ο κίνδυνος δεν υπήρχε; Όλα αυτά τα χρόνια ο νόμος δεν ίσχυε; Τι άλλαξε ξαφνικά; Σε τελική ανάλυση, χωρίς αυτό να αποτελεί βέβαια λύση στο πρόβλημα, τόσα χρόνια οι μικροί έμαθαν να αρκούνται στα λίγα και οι μεγαλύτεροι συνοδοί τους να έχουν τα μάτια τους ανοιχτά και την προσοχή τους τεταμένη, ώστε να αποτρέψουν τα χειρότερα.
Όσο για την επιθυμία του δήμου να κατασκευάσει μια και μοναδική παιδική χαρά πλήρως εξοπλισμένη σε κάθε Δημοτική Ενότητα, η οποία και θα πληροί κάθε προϋπόθεση που ορίζει ο νόμος, αυτό θα είναι ελάχιστο για τον πληθυσμό της Αιγιάλειας. Από την άλλη πλευρά, λόγω του γεγονότος ότι…τα λεφτά δεν υπάρχουν, και όπως ανακοινώθηκε και επισήμως ο μόνος τρόπος να φτιαχτεί έστω και αυτή η μια παιδική χαρά είναι μέσω χορηγιών, το όλο θέμα φαντάζει όνειρο θερινής νυκτός. Ενός θέρους που θα βρει περισσότερους πιτσιρικάδες μπροστά στις οθόνες του υπολογιστή τους, μπροστά από τους δέκτες της τηλεόρασής τους , μόνους χωρίς τις παρέες τους.
