Συνάδελφοι, Είμαι υποχρεωμένος να καταγγείλω την στάση των απογόνων της Ράνιας- μελών του Σωματείου και των παρασυρμένων συνοδοιπόρων τους, οι οποίοι απεχώρησαν από την Γ.Σ. (παρουσία (!) και με τις ευλογίες της συνταξιούχας πατριάρχισσας)- μόλις ανέβηκε στο βήμα για να παρουσιάσω την αλήθεια.Ευτυχώς ήταν η μειοψηφία των εργαζομένων που αποχώρησαν. Τους πείραξε η ανακοίνωση- εικόνα μου ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΣΤΑΛΑ ΑΙΜΑ ΣΤΑ ΕΑΣ. Γιατί προφανώς περίμεναν ή ήθελαν αίμα για καθαρά πολιτικούς λόγους ή λόγους αντιδραστικότητας ή γιατί έτσι είχαν πει. Γιατί οι προβλέψεις τους για το μέλλον της Εταιρείας ευνοούσαν το σκοτάδι των συνδικαλιστών δρώμενων στο ΣΕΑ. Και, ΣΚΟΤΑΔΙ + ΑΙΜΑ= Η ΧΑΡΑ ΤΟΥ ΒΡΙΚΟΛΑΚΑ, συνάδελφοι. Όμως, όταν το φως του ήλιου αρχίζει να βγαίνει οι βρικόλακες αποχωρούν ή καίγονται. Και δεν υπάρχει ήλιος φωτεινότερος από την αλήθεια… Δυστυχώς μερικοί εργαζόμενοι, ευτυχώς λίγοι, φοβούνται ακόμα τους βρικόλακες. Ξεπεράστε το συνάδελφοι δεν μπορούν πλέον να σε εκβιάζουν για την ψήφο σας και να σας στριμώχνουν για ψηφοφορία στα γραφεία του σωματείου για να σας ελέγχουν. Μπορούν μόνο να μετατρέπουν σε χούντα τη γενική συνέλευση και να αποχωρούν όταν εκλεγμένο μέλος του Σωματείου πρόκειται να πει την αλήθεια για τα γεγονότα που αφορούν τη δουλειά μας, το μέλλον μας, τη ζωή μας. Μίλησαν αυτοί, δεν χρειάζεται αντιπολίτευση, κλειδώνουμε το μαγαζί και φεύγουμε… Γνωστές πρακτικές ολοκληρωτικών καθεστώτων να μην ακουστεί άλλη φωνή και καταρρεύσει η πρακτική Γκαίρινγκ δηλ. Ονομάτισε έναν υποθετικό εχθρό και ένωσε προς όφελός σου τον λαό εναντίον του για να μπορείς να τον ελέγχεις μέσω του μίσους για τον υποτιθέμενο εχθρό, και να τον αποπροσανατολίζεις από τα πραγματικά δρώμενα… Όμως και ο λαός, οι εργαζόμενοι, ξυπνάνε κάποια στιγμή και αναζητούν την αλήεια. Και η αλήθεια είναι ότι μια μεγάλη μάχη κερδήθηκε για το εργοστάσιο, για την εταιρεία, για την Ελλάδα. Στη μάχη δεν ξεχωρίζει τους μαχόμενους σε προσκείμενους συνδικαλιστικά ή πολιτικά και μη. Δεν ξεχωρίζεις εργαζόμενους στο Αίγιο, στο Λαύριο, στον Υμηττό ή όπου αλλού. Ο εχθρός δεν είναι πάντα η διοίκηση ή και η κυβέρνηση. Κι όποιος έχει συμμετάσχει στη νίκη πρέπει να παίρνει τα εύσημα. Είτε λέγεται Σαμαράς, είτε Αβραμόπουλος, είτε Γεννηματά, είτε Χριστογιάννης, είτε… είτε… Έχουμε μια μεγάλη νίκη. Συνάδελφοι, αλλά ο πόλεμος συνεχίζεται. Εμείς γνωρίζουμε τις Δυνατότητες των ΕΑΣ. Ο καθένας από το μετερίζι του ας τις δείξει όπου χρειάζεται για να μπορέσουμε τις οικειοθελείς αποχωρήσεις, να τις κάνουμε κάποια μέρα νόμιμες προσλήψεις για άτομα άνεργα, συμπατριώτες μας, συγγενείς μας, γείτονές μας, συμπολίτες μας, που στερούνται ακόμη και τα στοιχειώδη, όπως αρκετοί από εμάς τα στερούνται τόσους μήνες που είμαστε απλήρωτοι… Ναι, εμείς πληρώσαμε μισθολογικά περισσότερο από οποιοδήποτε άλλον υπάλληλο στην Ελλάδα την κρίση, αφού το μεροκάματο πια δεν φτάνει…Εμείς όμως έχουμε και δουλειά, και μεροκάματο και ελπίδα και αισιοδοξία πλέον για κάτι καλύτερο και θα αγωνιζόμαστε γι αυτό σαν παράταξη Αλλά θα αγωνιζόμαστε και για το σωστό και το ίσιο… Τα του Κίμωνος τω Κίμωνι και τα του Θεού τω Θεώ… Υ.Γ.1) Ευχαριστώ τους συναδέλφους που αντιστάθηκαν παραμένοντας στην γενική συνέλευση και τους 109 που με πήραν τηλ. να μου εκφράσουν την αγανάκτησή τους για την απαξιωτική προς την δημοκρατία συμπεριφορά των λοιπών μελών του Σωματείου χθες στην Γ.Σ. Η πράξη τους αυτή αποτέλεσε τον καταλυτικό λόγο για τη συγγραφή της παρούσας. Υ.Γ.2) Προς την Διοίκηση ΣΕΑ, ένα ερώτημα: Κάποιοι συνταξιούχοι δεν έχουν το δικαίωμα να περνούν την πύλη για να ρωτήσουν σοβαρά θέματα που τους αφορούν και κάποιοι άλλοι συνταξιούχοι φίλοι σας έχουν το ελεύθερο από μέρους σαν να μπαίνουν για να πατρονάρουν τα συνδικαλιστικά στο Αίγιο. Δεν το λέω για να σταματήσουν οι δεύτεροι αλλά για να μπορούν και οι πρώτοι. Δεν πειράζει όμως, εγώ πάντα θα παλεύω μέσα στο σωματείο ή έξω από αυτό έσω και μόνος για την αλήθεια μου. Η μοναξιά με κάνει πιο δυνατό γιατί είναι η μοναξιά της κορυφής. Ανδρέας Κανελλόπουλος Μέλος Δ.Σ. Σωματείου Εργαζομένων ΕΑΣ Αιγίου
ΑΝΕΞΑΡΗΤΗ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΕΑΣ ΑΙΓΙΟΥ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
