Μετά την απόφαση που πήρε ο Βασίλης Μπούνας να κλείσει τον ποδοσφαιρικό του κύκλο στον Παναιγιάλειο, συναισθηματικά φορτισμένος θέλησε να αποχαιρετήσει με λίγες δηλώσεις τους φιλάθλους της ομάδας και να ευχαριστήσει όλους όσους συνεργάστηκε μαζί τους στην δεκαετή παρουσία του στην ομάδα. Τόνισε ότι ευχαριστεί ιδιαίτερα τον Θεό που τον αξίωσε να πάρει την απόφαση να έρθει στο Αίγιο, να κάνει την δική του οικογένεια και να δει τον γιό του να μπαίνει στο γήπεδο κρατώντας το χέρι ενός ποδοσφαιριστή του Παναιγιάλειου. Επίσης τόνισε ότι ο κόσμος πρέπει να σταθεί στο πλευρό της διοίκησης, της τεχνικής ηγεσίας και των ποδοσφαιριστών, ιδιαίτερα τώρα που υπάρχουν δυσκολίες.
Αναλυτικά ο αρχηγός του Παναιγιάλειου είπε:
«Θα προσπαθήσω να είμαι πολύ ήρεμος, δεν ξέρω όμως αν θα μπορέσω να τα καταφέρω. Το όνομά μου έχει κοινή πορεία με την ομάδα του Παναιγιάλειου. Με τιμούν πάρα πολύ τα λόγια και του κόουτς που λίγο συνεργαστήκαμε και του Γιάννη Μπαλτιμά που έχουμε φάει τη ζωή μας σε αυτό το γήπεδο. Ξέρω ότι δεν είναι ωραίο που φεύγω, όμως δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά. Πρέπει να βρω τη δύναμη να πω κάποια πράγματα, διότι κάποιοι άνθρωποι πρέπει να ακούσουν κι ένα ευχαριστώ. Πραγματικά θέλω να ευχαριστήσω τη διοίκηση του Παναιγιάλειου, του Αντώνη Ρέλλα από τότε που ανέλαβε γιατί νοιώσαμε ποδοσφαιριστές, βάλαμε σε τάξη τα οικογενειακά μας, τις ζωές μας. Εγώ προσωπικά την έβαλα. Κάτι το οποίο πιο παλιά δεν το είχαμε. Να ευχαριστήσω όλα τα παιδιά και όλους όσους συνεργάστηκα όλα αυτά τα χρόνια. Πιστεύω ότι έκανα το καλύτερο δυνατό και για να δίνω το καλό παράδειγμα και στους νέους και στους πιο παλιούς και στους πιο μεγάλους ακόμα. Πιστεύω να το κατάφερα όσο καλύτερα μπορούσα. Πραγματικά μου είναι πολύ δύσκολο όλο αυτό. Θέλω να ευχαριστήσω τον κόσμο που είναι Παναιγιάλειος κι ας μην έρχεται στο γήπεδο. Γιατί εγώ Παναιγιάλειος δεν γεννήθηκα. Ηρθα εδώ 21 χρονών δανεικός από τον Ατρόμητο αλλά ευχαριστώ τον Θεό που με αξίωσε να πάρω αυτή την απόφαση και να έρθω στο Αίγιο, αν και από Α’ Εθνική ήρθα στην Δ’, για να κάνω την οικογένειά μου και να βλέπω σήμερα τον γιό μου να μπαίνει στο γήπεδο κρατώντας το χέρι ενός παίκτη του Παναιγιάλειου. Ευχαριστώ όλο αυτό τον κόσμο για την αγάπη που μου δείχνει. Πραγματικά αυτό που ζω είναι τεράστιο. Δεν ξέρω αν έγινα καλός ποδοσφαιριστής και δεν με απασχολεί να πω την αλήθεια, αλλά όπως μου λένε όλοι κάτι άφησα και άφησα πιο πολλά για τον χαρακτήρα μου. Αυτό για μένα είναι η καλύτερη ανταμοιβή που μπορώ να πάρω και σαν ποδοσφαιριστής και σαν άνθρωπος. Αυτή η αγάπη που μου δείχνει αυτός ο κόσμος και αυτό που έχω βιώσει στον Παναιγιάλειο με ξεπερνάει σαν άνθρωπο, με ξεπερνάει σαν προσωπικότητα και εύχομαι όλοι να νοιώσουν αυτό που νοιώθω εγώ τώρα. Αυτή την αγάπη, αυτό δεν πληρώνεται με τίποτα στο ποδόσφαιρο. Ενα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους. Εύχομαι κάποια στιγμή να ξανασυναντηθούμε είτε αγωνιστικά, είτε κάπου αλλού. Εύχομαι η ομάδα να κατακτήσει τους στόχους της. Θέλω να στείλω κι ένα μήνυμα προς τον κόσμο. Πάντα ήμουν εδώ τις περισσότερες φορές στα δύσκολα, όμως ο Παναιγιάλειος έχει μεγάλη ιστορία την οποία την έμαθα όταν ήρθα. Τα παιδιά και ο κόουτς τώρα θέλουν δίπλα τους τον κόσμο, τώρα που η μπάλα ‘καίει’. Θα μου πείτε γιατί ζήτησες να φύγεις; Και αυτό πρέπει να το πω ότι εγώ είπα ότι είναι η ώρα να φύγω γιατί πρέπει και για το καλό της ομάδας και για το καλό το δικό μου. Αγαπάω πολύ την ομάδα, όπως την οικογένειά μου, αλλά αγαπάω και το ποδόσφαιρο. Πρέπει να συνεχίσω, κάποια στιγμή ο κύκλος κλείνει απλά πρέπει να ξέρεις πότε γίνεται αυτό. Θέλω ο κόσμος να είναι δίπλα και στη διοίκηση και στον προπονητή και στους παίκτες. Οι παίκτες τους χρειάζεται πιο πολύ όταν η ομάδα δεν πάει καλά. Εγώ προσωπικά όταν πήγαινα καλά ευχαριστιόμουν που ο κόσμος ευχαριστιόταν. Οταν όμως πήγαινα άσχημα και πήγαινε η ομάδα μου άσχημα ήθελα τον κόσμο δίπλα να μου πει μία κουβέντα ώστε να συνεχίσω. Το πρωτάθλημα είναι μαραθώνιος. Εύχομαι τα καλύτερα για την ομάδα του Παναιγιάλειου και να ξέρετε ότι πλέον δεν είμαι ένας από τους παίκτες, αλλά είμαι ένας από την κερκίδα είμαι ένας από σας και θα είμαι δίπλα σε αυτή την ομάδα πάντοτε όποτε κι αν μου ζητηθεί, όπως και αν χρειασθεί».
Συντάκτης: Γρηγόρης Παλούμπης
