Αρθρο του Γρηγόρη Παλούμπη
Η επιστροφή της ομάδας στις τραγικές εμφανίσεις, στο χθεσινό παιχνίδι, είναι αυτό που πόνεσε και δεν σε αφήνει να πιστέψεις σε κάτι καλύτερο, να πατήσεις κάπου, να ελπίζεις ξανά. Ο Παναιγιάλειος δεν κατέβηκε να παίξει με την Καλλιθέα. Το φάντασμά του μόνο βγήκε στο γήπεδο. Και έτσι δυστυχώς δεν κάνεις ΤΙΠΟΤΑ. Αφήστε που το ματς που είδαμε, το έχουμε δει αρκετές φορές τη φετινή αγωνιστική περίοδο, με άλλον βέβαια προπονητή. Ίδιο και απαράλλαχτο. Λες και βγήκε από… καρμπόν. Και δυστυχώς ακούμε συνέχεια τα ίδια. Θα δουλέψουμε και θα τα διορθώσουμε…
Μετά την νίκη κόντρα στον Κισσαμικό και την εκτός έδρας ισοπαλία στον Εύοσμο περιμέναμε όλοι να δούμε μία ομάδα με το μάτι να γυαλίζει, με το μαχαίρι στα δόντια ρε αδελφέ. Να δαγκώνει, να τρώει σίδερα. Να τσαμπουκαλεύεται και να μη μασάει. Όποια εμπόδια κι αν βρίσκει μπροστά της.
Και στην τελική, ας το δούμε κι αλλιώς. Παίξε καλά ρε αδελφέ κι ας χάσεις. Χάστε για κάποιο σοβαρό λόγο ρε παιδιά. Που θα σε κάνει ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ να έχεις ήσυχη τουλάχιστον τη συνείδησή σου. )χι επειδή δεν βλεπόσουνα. Οχι επειδή είχες τα χάλια σου. Να λες ότι πάλεψες, ότι προσπάθησες, ότι μάτωσες. Να έχεις ΚΑΤΙ να πεις.
Δεν νομίζω ότι μπορεί να ισχυριστεί κάτι από τα παραπάνω κανείς απ’ όσους αγωνίστηκαν εντός και εκτός γηπέδου. Και όπως είπα πιο πάνω αυτό είναι το θέμα, αυτό είναι που σε πειράζει αφάνταστα. Περισσότερο από την ξεφτιλισμένη τριάρα που δεχθήκαμε. Κανένα νεύρο, καμία ενέργεια, καμία δημιουργία. ΤΙΠΟΤΑ. Πάντα δεύτερος στη μπάλα, πάντα σε αργή κίνηση λες και ήταν φιλικό προετοιμασίας. Ούτε καν μισή ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ από τη στιγμή που δέχτηκες το πρώτο γκολ. Δείτε λίγο το φιλμ του αγώνα και δεν χρειάζεται να διαβάσετε τίποτα άλλο.
Και το χειρότερο είναι ότι δεν μιλάμε για έναν ή δύο παίκτες που υστέρησαν. Αυτό συμβαίνει σε όλες τις ομάδες. Εδώ όλοι, μέσα στο χορτάρι και στον πάγκο ΜΗΔΕΝΟΣ εξαιρουμένου, είχαν την ίδια τραγική παρουσία. Ο Ιωάννου κάτι πάλεψε και μετά το… χάος.
Δεν ξέρω τι θα γίνει από δω και πέρα και… πως θα γίνει. Δεν μου πέφτει άλλωστε και λόγος στις αποφάσεις. Η ουσία είναι πως αυτό που είχε φτιαχτεί τα τελευταία χρόνια κινδυνεύει να χαθεί. Το πώς θα μπορέσουν αυτοί οι παίκτες και αυτός ο προπονητής όλο αυτό που είδαμε σήμερα να το αντιστρέψουν και να βγάλουν τη δεδομένη ποιότητά τους στο χορτάρι είναι κάτι ΜΗ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΙΜΟ, είναι κάτι που επιβάλλεται να γίνει. Ας ελπίσουμε ότι θα βρεθεί ο τρόπος. Όποιος κι αν είναι αυτός. Διότι είναι δεδομένο πως η εικόνα αυτή δεν παλεύεται και πως η υπομονή και η ανοχή κάποτε στερεύουν. Κι αυτό είναι το μόνο ΣΙΓΟΥΡΟ…
Ετσι δεν κάνεις ΤΙΠΟΤΑ
