Ο κ. Γιάννης Παπαναστασόπουλος μας απέστειλε την παρακάτω νομική αξιολόγηση σε σχέση με την υπόθεση του τέως υπουργού Οικονομικών κ. Κ. Παπακωνσταντίνου για την λίστα Λαγκάρντ, την οποία και δημοσιεύουμε αυτούσια:«Ι.- Είναι γνωστό ότι με την πρόσφατη απόφαση του Ειδικού Δικαστηρίου που απαγγέλθηκε την 24-3-2015 καταδικάστηκε ο πρώην Υπουργός Γεώργιος Παπακωνσταντίνου για την πράξη της πλαστογραφίας (νόθευση) εγγράφου, δηλαδή της λίστας Λαγκάρντ που είχε λάβει σε cd από τις Γαλλικές Αρχές και από την οποία είχε απαλείψει τα ονόματα τριών συγγενικών του προσώπων που αναφέρονταν στη λίστα. Η κατηγορία που είχε απαγγελθεί στον πρώην Υπουργό ήταν νόθευση εγγράφου και απόπειρα απιστίας εις βάρος του ελληνικού δημοσίου, και τα δύο σε βαθμό κακουργήματος και με την επιβαρυντική περίσταση του ν. 1608/1950 περί καταχραστών του δημοσίου, αφού η ωφέλεια που επιδιώχθηκε και η αντίστοιχη ζημία του ελληνικού δημοσίου ανερχόταν, κατά τη σχετική έκθεση του ΣΔΟΕ και το κατηγορητήριο, στο ιδιαιτέρως μεγάλο ποσό των 1.930.000 € (διαφυγόντες φόροι από μη δηλωθείσα φορολογητέα ύλη). Εν τέλει ο Γεώργιος Παπακωνσταντίνου καταδικάσθηκε κατά πλειοψηφία για τη νόθευση της λίστας Λαγκάρντ σε βαθμό πλημμελήματος και μάλιστα με το πρωτάκουστο αιτιολογικό ότι προέβη στη νόθευση όχι για να ωφελήσει τα συγγενικά του πρόσωπα αλλά μόνο για να … προστατεύσει το πολιτικό του κύρος, που θα θιγόταν από την αναφορά των προσώπων αυτών στη λίστα(!!!). Τελικά του επιβλήθηκε ποινή φυλακίσεως ενός έτους, με τριετή αναστολή. Μειοψήφησαν τρία μέλη του Δικαστηρίου (Αρεοπαγίτες Δημ. Κόμης, Αργ. Σταυράκης και Μ. Γαλάνη), που είχαν τη γνώμη ότι ο πρώην Υπουργός έπρεπε να κηρυχθεί ένοχος σε βαθμό κακουργήματος, ενώ πέντε μέλη του Δικαστηρίου (δύο Αντιπρόεδροι του ΣτΕ ο Δημοσθένης Πετρούλιας και η Αγγελική Θεοφιλοπούλου, δύο Σύμβουλοι η Ταξιαρχία Κόμβου και η Αγγελική Σακελλαροπούλου, αλλά και ο Πρόεδρος του Δικαστηρίου Αρεοπαγίτης Νίκος Πάσσος) είχαν τη γνώμη ότι ο κατηγορούμενος έπρεπε να κηρυχθεί αθώος, διότι δεν διέπραξε αυτός την (ομολογημένη) νόθευση της λίστας. Η απόφαση δημιούργησε πολλές απορίες και προκάλεσε ποικίλα σχόλια.
ΙΙ.- Σύμφωνα με το άρθρο 12 του ν. 3126/2003 για την ποινική ευθύνη των Υπουργών (άρθρο 86 παρ. 4 του Συντάγματος), το Ειδικό Δικαστήριο απαρτίζεται από επτά μέλη του Αρείου Πάγου και έξι μέλη του Συμβουλίου της Επικρατείας, που ορίζονται με κλήρωση από τη Βουλή. Με όλο τον σεβασμό προς το ΣτΕ και τα μέλη του, η πρόβλεψη του νόμου για τη συμμετοχή στη σύνθεση του Ειδικού Δικαστηρίου, που είναι κατ’ εξοχήν ποινικό δικαστήριο, μελών του ΣτΕ, αποτελεί αστοχία. Γίνεται παγίδα και φαλκιδεύει την έκδοση μιας (ορθής) απόφασης με κατηγορούμενο Υπουργό (όποτε τυχόν φθάσει στο Δικαστήριο κατηγορούμενος Υπουργός). Και τούτο διότι οι δικαστές του ΣτΕ δεν έχουν επαφή με το ποινικό δίκαιο και την ποινική δικονομία, η δε ποινική δίκη πόρρω απέχει από την ακυρωτική του ΣτΕ και παρουσιάζει ιδιαίτερες δυσχέρειες, δικονομικές και ουσιαστικές. Δεν είναι επομένως τυχαίο το γεγονός π.χ. ότι δύο από τα μέλη του ΣτΕ είχαν τη γνώμη ότι το cd (λίστα Λαγκάρντ) δεν είναι καν έγγραφο, ώστε να μπορεί να νοθευτεί, παρά την σαφή περί του αντιθέτου πρόβλεψη στο άρθρο 13 περ. γ΄ του Π.Κ..-
ΙΙΙ.- Για την υπόθεση αυτή του Γ. Παπακωνσταντίνου αναλώθηκε πολύς χρόνος, χαρτί και μελάνι, και απασχολήθηκαν πολλοί: Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής, Δικαστικό Συμβούλιο του Αρείου Πάγου, Ειδικό Δικαστήριο (13 τακτικά μέλη, 6 αναπληρωματικά, 2 εισαγγελείς, γραμματέας και 2 δικαστικοί επιμελητές, σύνολο 24 (!) μέλη), πραγματογνώμονες, μάρτυρες, ενώ ογκώδης ήταν και η δικογραφία (το πόρισμα μόνο της Εξεταστικής Επιτροπής της Βουλής αποτελεί βιβλίο 365 σελίδων). Εν τέλει «ώδυνεν όρος και έτεκεν μυν». Όπου το όρος είναι η πολυτελέστατη και πολυδάπανη διαδικασία που προαναφέρθηκε ο δε μυς, το αποτέλεσμα της δίκης, η καταδίκη δηλ. του Γ. Παπακωνσταντίνου για την πιο… αθώα πλαστογραφία που θα μπορούσε να σκεφθεί και γιατί όχι να «κατασκευάσει» κανείς (νόθευση της λίστας Λαγκάρντ μόνο και μόνο για να μη θιγεί το κύρος του Υπουργού, και όχι για να ωφελήσει τα συγγενικά του πρόσωπα). Ας μου επιτραπεί η έκφραση, αλλά νομίζω πως η αιτιολογία αυτή της απόφασης, επακόλουθο της οποίας ήταν και η επιβληθείσα ποινή (φυλάκιση ενός έτους), προσβάλλει τον ίδιο τον πρώην Υπουργό με την απλοϊκότητά της. Προσβάλλει το νομικό κόσμο (δικαστές, δικηγόρους κ.λ.π.). Προσβάλλει όμως και όποιον σκέπτεται. Όποιον έχει τον στοιχειώδη νου. Το λαό, χάριν του οποίου ασκείται η Δικαστική εξουσία.
ΙV.- Και ερωτάται ο ταλαιπωρημένος και διαρκώς ταλαιπωρούμενος Έλληνας πολίτης : Τα ίδια αθωωτικά τεχνάσματα, εφαρμόζονται για τους μη επώνυμους πολίτες; Για τους ευρισκόμενους μακράν των κέντρων εξουσίας; Γιατί τόση θωράκιση με νόμους και Συντάγματα των κ.κ. υπουργών και βουλευτών ; Η θέσπιση και η επιμονή στη διατήρηση των ευεργετικών νόμων για τους υπουργούς, υποδηλώνει προφανώς υστεροβουλία και σκοπιμότητα, μήπως οι ανωτέρω κύριοι βρεθούν ενώπιον της Δικαιοσύνης για εγκλήματα, παρελθόντα, παρόντα και μέλλοντα (φευ!), που διαπράττουν εις βάρος της δύσμοιρης τούτης πατρίδας. Εγκλήματα διαφθοράς και καταλήστευσης του δημοσίου χρήματος, που, με όρους του ποινικού δικαίου, «ως μόνη ενεργός αιτία» εξαθλίωσαν τη χώρα και τον άλλοτε υπερήφανο λαό της. Και ας μη ξεχνάμε. Τα κραταιά και συστημικά ΜΜΕ, «έθαψαν» κυριολεκτικά τη γνώμη των μειοψηφησάντων δικαστών. Ενώ διατράνωσαν την άποψη – απόφαση της πλειοψηφίας.
Εν κατακλείδι. Μπράβο στην μειοψηφία. Ντροπή για την πλειοψηφία. Λύπη για την νομιζόμενη ανεξαρτησία των Ανωτάτων Δικαστών. Που είναι θωρακισμένοι από το Σύνταγμα όχι μόνο με τη μονιμότητα αλλά και με την ισοβιότη
Η απόφαση του Ειδικού Δικαστηρίου για τον πρώην Υπουργό Γ. Παπακωνσταντίνου
