Με σαφή στόχευση να αποτινάξει την κομματική «σφραγίδα» ο Κώστας Παπακωνσταντίνου παρουσιάζεται σε δήλωσή του φανερά ενοχλημένος από τα «σενάρια» που κάνουν λόγο για «σύμπραξη» ΣΥΡΙΖΑ –ΔΗΜΑΡ στην Αιγιάλεια ως προάγγελο και άλλων συνεργασιών των δύο κομμάτων.Με αφορμή λοιπόν δημοσιεύματα που είδαν το φως –και η βασιμότητά τους ελέγχεται…- ο Κ.Παπακωσταντίνου έκανε την ακόλουθη δήλωση: «Η ΔΡΑΣΥ Αιγιαλέων είναι αυτοδιοικητική παράταξη ανοιχτή σε συνεργασίες και κοινή πορεία με κάθε πολίτη ή συλλογικό όργανο, που πιστεύει στη ριζική αλλαγή του σκηνικού στην αυτοδιοίκηση. Η πρωτοβουλία για την ίδρυσή της και η στήριξη της επιλογής του επικεφαλής, έχουν πολιτική αφετηρία, όμως, η εμπλοκή των πολιτικών κομμάτων σταματά εκεί. Κάνω έκκληση να σταματήσουν οι φήμες περί ‘πολιτικής συμφωνίας για κοινή κάθοδο’, ‘προάγγελο μελλοντικών κυβερνητικών εταίρων’ κ.ο.κ.. Η αναζήτηση ευρύτερων πολιτικών προεκτάσεων που σχετίζονται με την παράταξή μας, φέρνει σε δύσκολη θέση τους έντιμους αγωνιστές που είχαν το θάρρος να ξεπεράσουν στερεότυπα και να συνεργαστούν σε μια ευρεία δημοτική παράταξη για το καλό του τόπου. Φρόνιμο λοιπόν θα είναι, να εστιάσουμε όλοι στο καλό της Αιγιάλειας και να μην αναζητώνται σε μας ειδήσεις για το κεντρικό πολιτικό ρεπορτάζ». «Η ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΗΣ ΒΟΣΤΙΤΣΑΣ ΚΑΙ Η ΤΟΠΙΚΗ ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑ» Παράλληλα με αφορμή την επέτειο για τη Συνέλευση της Βοστίτσας ο υποψήφιος δήμαρχος προέβη στην κάτωθι δήλωση: «Να γνωρίσουμε την τοπική μας ιστορία, πολιτισμό, προϊόντα και περιβάλλον. Με αφορμή την επέτειο της Συνέλευσης της Βοστίτσας (26-30 Ιανουαρίου 1821), ο υποψήφιος δήμαρχος της παράταξης Δ.Ρ.Α.ΣΥ. Αιγιαλέων Κώστας Παπαπακωνσταντίνου, έκανε την ακόλουθη δήλωση: Η συνέλευση της Βοστίτσας αποτελεί την πιο έγκυρη ημερομηνία έναρξης της ελληνικής επανάστασης, ενώ η Αιγιάλεια είναι η πρώτη περιοχή που απελευθερώθηκε. Ωστόσο, αυτά δεν αποτυπώνονται στη συλλογική αυτογνωσία των Αιγιαλέων ούτε, φυσικά, διδάσκονται στα σχολεία της Αιγιάλειας – παρόλο που το αναλυτικό πρόγραμμα το επιτρέπει. Κατά τον ίδιο τρόπο, λίγα γνωρίζουμε για τη σταφίδα και την κομβική της θέση στη νεώτερη ελληνική ιστορία. Ούτε η Γκόλφω ή ο Αχιλλέας στα Ύδατα Στυγός θεωρούνται, από τους περισσότερους Αιγιαλείς «δικά τους». Αλλά ούτε μαθαίνουμε για τους ξεχωριστούς αμπελώνες της Ζήρειας, για το μοναδικό φαράγγι του Σελινούντα ή πώς λέγεται αυτό το βουνό που δεσπόζει της παραλιακής ζώνης. Η τοπική αυτογνωσία δεν έρχεται από έξω. Είναι επιλογή της Δημοτικής Αρχής: στηρίζουμε τις επετείους, εκδίδουμε τοπικό εκπαιδευτικό υλικό, αξιοποιούμε κάθε δυνατότητα να αναδείξουμε την τοπική ταυτότητα ή μένουμε «στα έτοιμα»; Στηρίζουμε την ιστορία, την παράδοση, τις δραστηριότητες, το περιβάλλον και ότι μας χαρακτήρισε μέχρι σήμερα ή αφηνόμαστε στην ισοπέδωση της παγκοσμιοποίησης; Μπροστά στην πολιτιστική ομογενοποίηση και την τουριστική μονοκαλλιέργεια, η τοπική μας ταυτότητα είναι απαραίτητη προϋπόθεση για να βρούμε το δρόμο μας».
Παπακωσταντίνου: «Ας μην αναζητούν σε `μας ειδήσεις για το κεντρικό πολιτικό ρεπορτάζ»
