Οι λόγοι που με οδηγούν στην υποψηφιότητα της εκλογής του Προέδρου της ΔημΤΟ της Ν.Δ. και το ενδιαφέρον μου για τα «κοινά»:
Το κατά πόσον είνα δυνατόν να είμαστε «πολιτικά όντα» σὐμφωνα με τον Αριστοτέλη, στην σημερινή μορφή της κοινωνίας μας και ιδιαίτερα στον μικρό αιγιάλειο τόπο που ζούμε, ήτοι, σε ποιόν βαθμό είμαστε ως πολίτες, καλά πληροφορημένοι, ενημερωμένοι, και με εκπεφρασμένο το ενδιαφέρον να λάβουμε θέση και ενεργό ρόλο στα «κοινά», ήταν το ερώτημα που έθετα στον εαυτό μου μετά τον επαναπατρισμό μου το 2010, και την μετεγκατάστασή μου στο Αίγιον.
Πόσο το παγματικό ενδιαφέρον μας για την κοινή πορεία της κοινωνίας μας και της Χώρας, μπορούσε να ξεπεράσει τις μικρές –ασήμαντες ιστορικά, στο διηνεκές– διαφορές μας και, αντιθέτως, να μας ενώσει προς έναν κοινό στόχο, ιδίως στους ταραγμένους καιρούς που διανύουμε;
Η προσωπική μου απάντηση ήταν πηγαία, επιτακτική και εξέφραζε το «καθήκον» το οποίο διεγράφη από τα νεανικά χρόνια των ιδεολογικών ανησυχιών, και καθοδήγησε τις πολιτικές επιλογές μου: αυτές της ελεύθερης αγοράς, των δημοκρατικών σχέσεων των ανθρώπων στην ζωή και τις συναλλαγές τους, και τον αδιάσπαστο ρόλο του Κράτους ως θεματοφύλακας των Εθνικών θεμάτων, των ηρωϊκών προτύπων, της φλόγας του ελληνισμού και των συμφερόντων του.
Η Νέα Δημοκρατία, η Δεξιά παράταξη και τα πρόσωπά της, ήταν για εμένα, από το 1979, το φυσικό πλαίσιο της ιδεολογικής και πολιτικής μου τοποθέτησης και δράσης. Όλοι στο Αίγιον που με γνωρίζουν, το γνωρίζουν αυτό.
Γνωρίζουν ότι ως αιγιώτισσα, αγαπώ πάνω απ’όλα τον τόπο μας!
Ήταν, συνεπώς, φυσικό καθήκον μου να μην παραμείνω αδρανής στις τοπικές πολιτικές εξελίξεις, στις προκλήσεις των περιστάσεων, στις δύσκολες συγκυρίες και στο μονέντουμ, αλλά να δραστηριοποιήσω και να συνεγείρω τους συντοπίτες μας επιδιδόμενη σε εργώδη κινητοποίηση, ακόμα και από το διαδίκτυο, σε καιρούς όπου όλα αλλάζουν.
Η Νέα Δημοκρατία αλλάζει, εκλέγει τους τοπικούς εκπροσώπους της, και διοργανώνει Συνέδριο στις 22-24 Απριλίου, για να θεσμοθετήσει αυτές τις αλλαγές.
«Μοναχοκόρη» σε μια μεγάλη πολιτική «οικογένεια», έμαθα γρήγορα ότι η έντονη επιθυμία και τα ισχυρά κίνητρά μου μπορεί να εγείρουν αντιδράσεις ή προβληματισμούς σε όσους θεώρησαν ότι οι υποψηφιότητες μπορεί να τεθούν υπό κηδεμονία, ακόμα και στους παλαιότερους ντόπιους πολιτικούς, ή παράγοντες, που με βεβαιότητα χαρακτηρίζονται από φρόνηση, σύνεση, προνοητικότητα και συντηρητισμό.
Ποτέ δεν απέκλεινα της οικογένειας, σε εθνικές εκλογές ή συγκυρίες!
Δεν γνωρίζω «ΑΝΕΛ», «ΠολΑν», ή άλλες «δημοκρατικές συμμαχίες».
Η προσωπική μου σχέση και φιλία, η αμοιβαία εκτίμηση και οι τυχόν δεσμεύσεις με τους παλαιοτέρους των πολιτικών της Νέας Δημοκρατίας, με όποιες αποστάσεις κι αν αυτοί πήραν ή κράτησαν, κατά καιρούς, από τις ταραγμένες πολιτικές εξελίξεις της τελευταίας 5ετίας ανάλογα με τις, κατά συγκυρία, τοποθετήσεις της ηγεσίας του Κόμματος, εκφράζει μόνον την αγωνιστικότητά μου και την ζωντανή επιθυμία μου να βρίσκομαι πάντοτε στην μάχη, ιδίως σε ότι αφορά τις ευρωπαϊκές κατευθύνσεις.
Ο προσανατολισμός μου είναι ευρωπαϊκός. Άλλωστε η Ευρώπη με δέχθηκε 28 χρόνια, με μόρφωσε και με διαπαιδαγώγησε, μου έδωσε ευκαιρίες, βήμα, δύο παιδιά, διαμόρφωσε την προσωπικότητά μου, σφυρηλάτησε τον χαρακτήρα μου, διέπλασε τα ιδεώδη μου: ελευθερία, πατριωτισμό, ανθρωπισμό.
Αξιοκρατία, ισότητα φύλων, αλληλεγγύη, εντοπιότητα, είναι τα κίνητρα που με ωθούν στην εκλογή.
Στόχος μου, η συνδρομή στην ανανέωση του Κόμματος και των ιδεών, των νοοτροπιών και των δράσεων με σκοπό να αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη του κόσμου που εξαπατήθηκε οικτρά από την συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ η οποία δόλια παραπλάνησε τον λαό, μας απαξίωσε διεθνώς, προσπάθσε να αφανίσει την μεσαία ελληνική τάξη με κοινωνικό μετασχηματισμό για εγκατάσταση του προλεταριάτου, αλλοίωσε τις σωστές λειτουργίες του Κράτους καθώς και κάθε έννοια του αληθινού ανθρωπισμού στο καίριο Προσφυγικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει η Χώρα μας.
Οι Νεοδημοκράτες αιγιαλείς, δεν μπορούμε να μείνουμε αμέτοχοι ή αδιάφοροι στους κινδύνους που εγκυμονεί η σημερινή πολιτική της συγκυβέρνησης σχετικά με τα σύνορα της Πατρίδας, την εθνική της ομοιογένεια, την Παιδεία, την οικογένεια, τον εμπαιγμό της επιστημονικής τάξης στην οποία ανήκω. Η Αιγιάλεια ήταν πάντοτε πρωτοπόρος, ταυτίζοντας, ιστορικά, την υπόστασή της με τις επιδιώξεις της Πατρίδας. Τώρα είναι η στιγμή των μεγάλων δομικών και Καταστατικών αλλαγών γι’αυτοὐς που, ενωμένοι, θα ηγηθούν για να προστατεύσουν και να οδηγήσουν με ασφάλεια, αυτήν την Χώρα.
Εχαριστώντας τους ήδη 25 υπογράφοντες που εγκρίνουν και ενισχύουν την υποψηφιότητά μου, ζητώ την στήριξη των Νεοδημοκρατών που μοιράζονται τις ίδιες σκέψεις, προσεγγίσεις, πολιτικές και πνευματικές ανησυχίες, αποδεσμευμένοι από αγκυλώσεις του παρελθόντος, ή δεσμά πρότερων συγκυριών.
Μαρία Αναστ. Αλεξανδροπούλου
