Το βιβλίο του Δημήτρη Βλαχοπάνου «από ήλιο και στάχτη» παρουσιάζουν την Κυριακή 31 Μαρτίου και ώρα 8.00 μ.μ. στο καφέ – εστιατόριο «Terregio» ο Σύλλογος Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Αιγιαλείας, η Πανηπειρωτική Αδελφότητα Αιγιαλείας και οι εκδόσεις 24 γράμματα.
Για το βιβλίο και τον συγγραφέα θα μιλήσει η Βάνα Μπεντεβή, φιλόλογος – συγγραφέας και Πρόεδρος της Ιστορικής και Λαογραφικής Εταιρείας Αιγιαλείας. Κείμενα του βιβλίου θα διαβάσει ο Κώστας Κλάγκος, φιλόλογος και σκηνοθέτης, μέλος της Πανηπειρωτικής Αδελφότητας Αιγιαλείας.
Την εκδήλωση θα προλογίσει και θα συντονίσει η Αθηνά Σκανδάμη, Νηπιαγωγός και Πρόεδρος του Συλλόγου Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Αιγιαλείας, η οποία θα συνομιλήσει με τον συγγραφέα πάνω στο θέμα του βιβλίου.
Θα χαιρετίσει ο πρόεδρος της Πανηπειρωτικής Αδελφότητας Αιγιαλείας Παναγιώτης Νύχτης.
Η εκδήλωση πραγματοποιείται με τη στήριξη της Ιστορικής και Λαογραφικής Εταιρείας Αιγιαλείας.
Το βιβλίο «από ήλιο και στάχτη» είναι ένα αντιπολεμικό μυθιστόρημα, με κυρίαρχο σημείο αναφοράς τον μεταπολεμικό κόσμο του ψυχρού πολέμου και τον αντίχτυπο που άφησαν πίσω τους οι σφαγές και τα ολοκαυτώματα στην Ελλάδα κατά τη διάρκεια της τριπλής φασιστικής κατοχής 1941 – 1944. Βασικό στοιχείο της δράσης των κεντρικών ηρώων είναι το αίσθημα της ατομικής ευθύνης και της ανθρώπινης αλληλεγγύης τόσο σε καιρό ειρήνης όσο και, ακόμη περισσότερο, σε καιρό πολέμου.
80 χρόνια μετά την ασύλληπτη καταρράκωση του ανθρώπινου πνεύματος στους μαρτυρικούς τόπους, όπου η αλόγιστη οργανωμένη βία της γερμανικής Βέρμαχτ ξεπέρασε κάθε όριο και αμαύρωσε τις σελίδες της ιστορίας με τα κτηνώδη εγκλήματα πολέμου, το λουτρό αίματος συνεχίζεται κάτω από νέες και διαφορετικές συνθήκες. Τα εγκλήματα κατά των αμάχων και των παιδιών εξακολουθούν να είναι τρομακτικά και να πλημμυρίζουν με πολλή θλίψη τις μέρες μας.
Τα ολοκαυτώματα της Ελλάδας και συνολικότερα οι αιματοβαμμένοι τόποι αποτελούν μια διαρκή και ασίγαστη υπόμνηση σε όσους έχουν ανοιχτά τα μάτια της ψυχής τους και νοιάζονται αληθινά για τον άνθρωπο και την αξιοπρέπειά του. Οι ανυπεράσπιστοι νεκροί της πολεμικής βαρβαρότητας ψιθυρίζουν μέσα μας πως η ανάγκη για έναν δίκαιο κόσμο δε συνιστά ένα συλλογικό μόνο αλλά και ένα ατομικό καθήκον. Η δολοφονία παιδιών καταγράφεται ως μια ανείπωτη τραγωδία. Και η σωτηρία παιδιών ως ένα ανυπέρβλητο μεγαλείο.
