Τεράστια βοήθεια της δύσης πρωτοστατούντος των ΗΠΑ, ακολουθούμενοι άφρονα είτε με πίεση είτε ως βασιλικότεροι του βασιλέως άλλες χώρες του ΝΑΤΟ αλλά και χώρες στο κατώφλι του ΝΑΤΟ. Ίσως πάνω από 100δις σε πολεμική και οικονομική βοήθεια, επιχειρησιακή βοήθεια συνεργασία και κάλυψη από δορυφόρους μέχρι φαγητό σε μερίδες στο μέτωπο για να αποχωρήσει/ηττηθεί η Ρωσία και προφανώς αλλάξει η ηγεσία στην Καφέ Αρκούδα. Η εισβολή καταδικαστέα παντοιοτρόπως, η εμμονή όμως της Δύσης σε έναν πόλεμο που έχει στοιχίσει εκατοντάδες χιλιάδες νεκρά παιδιά και άνδρες (χαρακτηρίζω ως παιδιά τους εικοσάρηδες του πολέμου) περισσότεροι σακατεμένοι μόνιμα ανάπηροι, εκατομμύρια ξενιτεμένοι και κανείς δεν επιδιώκει έστω κάπως την ειρήνη. Η μόνη πλέον επικοινωνία Δύσης και Ρωσίας γίνεται μέσω των μυστικών υπηρεσιών για να υφίσταται η τελευταία προσπάθεια ”ω μη γένοιτο” της αποφυγής τους πατήματος των κουμπιών εκατέρωθεν της πυρηνικής σύγκρουσης. Ζούμε έναν απίστευτο παραλογισμό έναν πόλεμο δια αντιπροσώπων ο οποίος πλέον έχει ξεφύγει από την πολιτική λογική και έχει πάει στην σφαίρα του φαντασιακού υποσυνείδητου εξουσίας κάποιων ηγετών που ακόμα κρατούν τις καρέκλες τους στην δύση αν και η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών τους σε αντίστοιχα γκάλοπ τους έχει σε αυτό το ζήτημα εγκαταλείψει, αλλά έχουν ακόμα την νομιμοποίηση της εξουσίας. Ίσως οι ευρωεκλογές να αποτελέσουν ένα ηχηρό μήνυμα για έναν έντιμο συμβιβασμό των δυο πλευρών και στο σταμάτημα του ανθρωποσφαγείου στην Ουκρανία και στην αποκλιμάκωση της ενεργειακής, πολιτικής και οικονομικής κρίσης στην ανώριμη Ευρώπη. Φανταστείτε να είχε γίνει η αντίστοιχη προσπάθεια της Δύσης στην Κύπρο το 1974 απέναντι σε ένα τουρκικό στρατό σαφώς υποδεέστερο και απέναντι μια χώρας που ούτε είχε, ούτε έχει πυρηνικά όπλα και δεν μπορεί με κανέναν τρόπο να απειλήσει την Δύση ούτε τώρα ούτε τότε πολλώ μάλλον δεν έχει υδρογονάνθρακες ώστε να προκαλέσει ντόμινο οικονομικής κρίσης στην περιοχή. Η αποχώρηση τότε της κυβέρνησης Κ. Καραμανλή από το ΝΑΤΟ (προσωρινά) δεν έφερε κανένα αποτέλεσμα πλην του εμπάργκο όπλων στην Τουρκία που κράτησε για λίγο και μετά όλα ”defacto” έγιναν μια νέα πραγματικότητα που η λήθη και η αβουλία των μετέπειτα κυβερνήσεων τείνει να συμβάλει στην νομιμοποίηση μιας παράνομης και βάρβαρης εισβολής. Γιατί δυο μέτρα και δύο σταθμά; Μήπως φταίμε κι εμείς;
Φωκίων Ζαΐμης: Γιατί δυο μέτρα και δύο σταθμά; Μήπως φταίμε κι εμείς; Ρωσία/Τουρκία
