Γαλλία: Μακρόν, ο Ίκαρος που πλησίασε τον ήλιο
Το 2017, ο Εμανουέλ Μακρόν εμφανίστηκε ως η νέα πολιτική φιγούρα της Γαλλίας, ένας ηγέτης που φαινόταν να μπορεί να ξεπεράσει τα παραδοσιακά όρια της πολιτικής σκηνής. Η αρχική του εικόνα θύμιζε έναν σύγχρονο Ίκαρο, που με φτερά φτιαγμένα από φιλοδοξίες και προσωπική γοητεία πλησίαζε τον ήλιο της εξουσίας, με την υπόσχεση να αναδείξει τη Γαλλία σε μια ηγεμονική δύναμη στην Ευρώπη και τον κόσμο.
Η πολιτική του διαδρομή ξεκίνησε με εντυπωσιακή επιτυχία: οι παραδοσιακοί σοσιαλδημοκράτες και συντηρητικοί σχεδόν εξαφανίστηκαν από το πολιτικό σκηνικό, ενώ το νέο του κίνημα, που προπαγάνδιζε την υπέρβαση των κομματικών διαχωρισμών, κέρδιζε υποστηρικτές. Ο Μακρόν φαινόταν ανεξάρτητος από τις παραδοσιακές δομές, δημιουργώντας την αίσθηση ενός ηγέτη που μπορεί να καθορίζει μόνος του την πορεία της χώρας.
Στην τρέχουσα πολιτική συγκυρία, η επερχόμενη ψήφος εμπιστοσύνης για τον τέταρτο πρωθυπουργό που επέλεξε ο Μακρόν αποτελεί ορόσημο. Δεν πρόκειται απλά για μια διαδικασία θεσμικού χαρακτήρα, αλλά για την αρχή της αποδόμησης του ίδιου του Μακρονισμού. Η κοινωνία δείχνει ξεκάθαρα ότι η αρχική μαγεία του ηγέτη έχει χαθεί, ενώ η πολιτική αστάθεια κυριαρχεί.
Οι επικριτές του Μακρόν τον κατηγορούν ότι σπαταλά χρόνο σε διεθνείς ταξιδιωτικές υποχρεώσεις και επίσημα παλάτια, απομακρυσμένος από τα καθημερινά προβλήματα των πολιτών. Η εικόνα του πρώην τραπεζίτη έχει γίνει πλέον απρόσιτη και αποκομμένη, ενώ η ακροδεξιά αντιπολίτευση, με επικεφαλής τον Ζορντάν Μπαρντελά, εμφανίζεται παντού στην επικράτεια, από γεωργικές εκθέσεις έως συνελεύσεις αγροτών, δείχνοντας ότι ακούει και κατανοεί τα προβλήματα της καθημερινότητας.
Η οργή των πολιτών εκφράζεται μέσα από διαδηλώσεις και κινητοποιήσεις που δείχνουν τη βαθιά απογοήτευση για τη διακυβέρνηση Μακρόν. Το γαλλικό πολιτικό σύστημα μοιάζει παραλυμένο, ενώ οι “οργισμένοι” σχεδιάζουν συμβολικές δράσεις που υπογραμμίζουν την αντίθεση της κοινωνίας στην τρέχουσα κατάσταση.
Ο Μακρόν συνεχίζει να αναζητά τρόπους να αναδείξει την παγκόσμια ακτινοβολία του ως ηγέτης, αντιμετωπίζοντας τις γεωπολιτικές προκλήσεις, όπως η διαχείριση της ουκρανικής κρίσης και η στάση απέναντι στη Ρωσία. Ωστόσο, τα γερμανικά μέσα ενημέρωσης, όπως το Der Spiegel και η Die Zeit, επισημαίνουν ότι οι λεονταρισμοί του δεν μεταφράζονται σε ουσιαστικά αποτελέσματα για την κοινωνία.
Οι προκλήσεις για τον Μακρόν είναι πολλές: η οικονομική δυσχέρεια, η ανεργία, οι κοινωνικές ανισότητες και η απογοήτευση των νέων. Παράλληλα, η προσπάθεια να παρουσιάζεται ως υπεράνω κομμάτων ηγέτης δεν επαρκεί για να διατηρήσει την κοινωνική υποστήριξη. Ορισμένοι σχολιαστές υποστηρίζουν ότι η πτώση του είναι προδιαγεγραμμένη, αν δεν υπάρξει άμεση προσαρμογή της πολιτικής του.
Συμπερασματικά, η πορεία του Μακρόν θυμίζει τον Ίκαρο: η αρχική του ανάταση και η λάμψη της ηγετικής του εικόνας δεν κατάφεραν να αντισταθούν στη βαρύτητα της πολιτικής πραγματικότητας και της κοινωνικής αντίδρασης. Το μέλλον της προεδρίας του παραμένει αβέβαιο, ενώ η Γαλλία εισέρχεται σε μια περίοδο έντονης πολιτικής αστάθειας και αναταραχής.
Η επόμενη περίοδος θα κρίνει αν ο Μακρόν θα καταφέρει να ανασυνταχθεί και να κερδίσει την εμπιστοσύνη των πολιτών ή αν η πορεία του θα τελειώσει πρόωρα, όπως η πτώση του Ίκαρου, αφήνοντας πίσω μια χώρα διχασμένη και οργισμένη.
