Τι θα πει τελικά αναποφάσιστος? Αυτός που αποφασίζει στο παραβάν ή εκείνος που αντιμετωπίζει δεκάδες προκλήσεις και έρχεται κατάματα με πολλά ερεθίσματα μέχρι να φθάσει στην κάλπη?
Ξέρετε τι είναι να περνάς το κατώφλι του εκλογικού κέντρου και να βλέπεις το ασθενοφόρο του ΕΣΥ που δημιουργήθηκε από τον Γ. Γεννηματά και το ΠΑΣΟΚ.
Να μπαίνεις στο εκλογικό και να βλέπεις την φωτογραφία της Μελίνας με φόντο την Ακρόπολη, το κάδρο του Παπαδιαμάντη που διαβάζαμε στο σχολείο και το ίδιο πράσινο θρανίο που περάσαμε τα παιδικά μας χρόνια?
Ακόμη και ο ήλιος είχε πάρει ένα κίτρινο πράσινο χρώμα πριν να δύσει στο βουνό. Ε ναι, λοιπόν. Μέσα σ’ αυτό το καταπράσινο πολιτικό τοπίο, η Νέα Δημοκρατία κατετάγη πρώτη και το ΠΑΣΟΚ τρίτο με διαφορά. Είναι να μην σε κυνηγούν φαντάσματα του παρελθόντος όταν πέσεις για ύπνο!
Η κάλπη μοιάζει με το ποδόσφαιρο. Είκοσι δύο παίκτες κυνηγούν τη μπάλα και στο τέλος κερδίζουν οι Γερμανοί. Μονάχα που αυτή την φορά, οι Γερμανοί έχασαν. Η κυβέρνηση ήρθε τρίτη και η ακροδεξιά ανέβηκε αισθητά και επικίνδυνα, λένε οι αναλυτές. Κι αφού είναι επικίνδυνη η άνοδος της ακροδεξιάς γιατί ηττήθηκε και ο Μακρόν στη Γαλλία?
Το εκλογικό σώμα ακούει και διαβάζει αναλυτές, αλλά ψηφίζει όταν έρχεται ο λογαριασμός για να πληρώσει. Τα παλιότερα χρόνια συνήθιζαν να στέλνουν λογαριασμούς μετά τις εκλογές. Την Κυριακή ψήφιζες και Δευτέρα πρωί έβρισκες στο γραμματοκιβώτιο νερό, ρεύμα, τηλέφωνο και την Τράπεζα, αν είχες.
Η ψυχολογία του ψηφοφόρου επηρεάζεται από πολλούς παράγοντες. Οικογενειακές πολιτικές καταβολές και παραδόσεις. Κοινωνικό περιβάλλον. Οικονομικούς παράγοντες. Πολιτικό περιβάλλον. Κοινωνικές υποχρεώσεις, προοπτικές και στόχοι. Τελευταία υπάρχει και η άνοδος της θερμοκρασίας που κάνει πολλούς ψηφοφόρους να απέχουν από την κάλπη.
Συνειδητή πολιτική ψήφος υπάρχει, ευτυχώς ακόμα. Είναι εκείνη η ψήφος που δικαιολογείται, υποστηρίζεται και τεκμηριώνεται από τις πολιτικές πεποιθήσεις του ψηφοφόρου και οι οποίες ταυτίζονται με κάποιο Κόμμα ή πρόσωπο. Αν και η πολιτική στο σύνολό της, δέχθηκε βαρύ πλήγμα στις Ευρωεκλογές, συνειδητή πολιτική ψήφος ακόμα υπάρχει και αυτό είναι που διασώζει τελικά την Πολιτική. Η διαπίστωση μόνο ρομαντική δεν είναι. Αντιθέτως πρόκειται για πολιτικό ρεαλισμό.
Η λαϊκή δυσαρέσκεια που εκδηλώθηκε σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, αποτελεί μία συνειδητή πολιτική επιλογή της πλειοψηφίας και μάλιστα ισχυρότερη από κυβερνήσεις ευρείας πλειοψηφίας. Το μαζικό και ηχηρό μήνυμα προς τις κυβερνήσεις μεταφράζεται ως συνειδητή πολιτική ψήφος για αλλαγή πολιτικής στην Ευρώπη και ταυτόχρονα αλλαγή προσώπων που υπηρέτησαν αυτήν την πολιτική έως σήμερα.
Στην Ελλάδα δεν θα πρέπει να προσεγγίσουμε τα πολιτικά μηνύματα στα στενά εθνικά όρια. Το “κανένας κερδισμένος ” είναι εύκολη διαπίστωση. Αν η αποχή δεν έφθανε το 60% σήμερα η Ν.Δ. θα βρισκόταν 20 και πλέον μονάδες πάνω από την αντιπολίτευση. Επομένως δεν υφίσταται πολιτικό μήνυμα σε εθνικό επίπεδο. Το πολιτικό μήνυμα είναι ευρωπαϊκό και ως τέτοιο θα πρέπει να απασχολήσει σοβαρά το σύνολο του πολιτικού κόσμου στην Ενωμένη Ευρώπη.
Σπάνιο να συναντήσεις αναποφάσιστο που να μην έχει μετανιώσει την Δευτέρα. Τον κυνηγούν τα φαντάσματα του παρελθόντος, η άνοδος της ακροδεξιάς και τα λεγόμενα μικρά κόμματα που ήθελαν ένα 3% για να στείλουν πολιτικό μήνυμα στο σύστημα. Ποιο σύστημα όμως? Για να σας δω τώρα που το σύστημα έπεσε, η αποχή έγινε πλειοψηφία, η Γαλλία πάει για εκλογές, η Γερμανία πήγε να ρίξει την κυβέρνηση, η Ν.Δ. έπεσε κάτω από 30%, ο ΣΥΡΙΖΑ βγήκε εκτός τροχιάς και μέσα σε ένα εκλογικό κέντρο με την φωτογραφία της Μελίνας και το ασθενοφόρο του ΕΣΥ ο ψηφοφόρος έδωσε λευκή εντολή για πολιτική αλλαγή. Για να σας δω και τώρα.
