Η επίσκεψη του Κυριάκου Μητσοτάκη στην Άγκυρα τον Μάρτιο, που έρχεται σε μια κρίσιμη συγκυρία για τα ελληνοτουρκικά, προκαλεί έντονα ερωτήματα για τη στρατηγική της κυβέρνησης. Με την Τουρκία να κλιμακώνει τις προκλήσεις σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο, η Αθήνα φαίνεται να ακολουθεί παθητικά τις εξελίξεις, χωρίς σαφή στρατηγική ή ουσιαστική αντίδραση.
“Γαλάζια Πατρίδα” και διπλωματική αμηχανία
Η επιστροφή της Τουρκίας στην πολιτική της “Γαλάζιας Πατρίδας” και η διεξαγωγή της άσκησης με την κινητοποίηση σχεδόν 100 πολεμικών σκαφών αποδεικνύουν ότι η Άγκυρα δεν έχει εγκαταλείψει τις αναθεωρητικές της βλέψεις. Παρ’ όλα αυτά, η κυβέρνηση Μητσοτάκη παραμένει αδρανής, αναβάλλοντας ακόμη και το Ανώτατο Συμβούλιο Συνεργασίας Ελλάδας-Τουρκίας, χωρίς να διασφαλίζει ισχυρές συμμαχίες ή να προετοιμάζει τη χώρα για τα χειρότερα σενάρια.
Αντί να θέσει κόκκινες γραμμές, η ελληνική κυβέρνηση αφήνει χώρο στην Τουρκία να ενισχύσει τη θέση της στην Ανατολική Μεσόγειο, ενώ οι ασκήσεις και οι δηλώσεις Τούρκων αξιωματούχων λειτουργούν ως πρόκληση και δοκιμή των ελληνικών αντανακλαστικών.
Η απειλή της συμφωνίας Τουρκίας-Συρίας για ΑΟΖ
Η πιθανότητα μιας συμφωνίας ΑΟΖ μεταξύ Τουρκίας και Συρίας αποτελεί ακόμα μια διπλωματική ήττα εν τη γενέσει της. Παρά τις προειδοποιήσεις ειδικών και τα επαναλαμβανόμενα σήματα κινδύνου, η ελληνική κυβέρνηση περιορίζεται σε αόριστες αναφορές στην ΕΕ, γνωρίζοντας ότι οι Βρυξέλλες κινούνται με ρυθμούς χελώνας.
Αν η Τουρκία πετύχει να συνάψει συμφωνία με τη Συρία, όχι μόνο θα ενισχύσει τις διεκδικήσεις της στην κυπριακή ΑΟΖ, αλλά θα δημιουργήσει νέα δεδομένα στην περιοχή, που η Αθήνα θα κληθεί να αντιμετωπίσει με το μειονέκτημα του αιφνιδιασμού.
Αποτυχημένη στρατηγική στα ελληνοτουρκικά
Η προσέγγιση της κυβέρνησης Μητσοτάκη χαρακτηρίζεται από στασιμότητα και έλλειψη πρωτοβουλιών. Ενώ η Τουρκία προσεγγίζει ακόμη και την Αίγυπτο – έναν κρίσιμο εταίρο για την Ελλάδα – η κυβέρνηση δείχνει ανίκανη να διασφαλίσει τα ελληνικά συμφέροντα στην Ανατολική Μεσόγειο.
Το Κάιρο, αντί να φιλοξενήσει την τριμερή Ελλάδα-Κύπρου-Αιγύπτου, μεταφέρει τη συζήτηση στη δική του έδρα, υπογραμμίζοντας την αδυναμία της Αθήνας να επιβάλει το βάρος της στην περιοχή. Παράλληλα, οι σχέσεις με το Ισραήλ φαίνεται να δοκιμάζονται, με τον Γιώργο Γεραπετρίτη να κρατά αποστάσεις από το Τελ Αβίβ, τη στιγμή που η Άγκυρα επιχειρεί να καλύψει το κενό.
Η επίσκεψη Μητσοτάκη: Διαχείριση εικόνας ή ουσίας;
Η επίσκεψη του Κυριάκου Μητσοτάκη στην Άγκυρα κινδυνεύει να μετατραπεί σε μια ακόμη κίνηση εντυπωσιασμού, χωρίς ουσιαστικά αποτελέσματα. Αντί να προετοιμάσει τη χώρα για τις γεωπολιτικές προκλήσεις, η κυβέρνηση αρκείται σε επικοινωνιακές κινήσεις, αφήνοντας την Τουρκία να διαμορφώνει τους όρους της συζήτησης.
Η Ελλάδα χρειάζεται αποφασιστικότητα, στρατηγική και ενεργή διπλωματία. Το να περιμένει κανείς ότι μια συνάντηση με τον Ερντογάν θα αλλάξει τα δεδομένα, χωρίς να συνοδεύεται από σαφή εθνική γραμμή και σχέδιο, είναι αυταπάτη. Ο πρωθυπουργός οφείλει να προχωρήσει πέρα από τις τυπικές δηλώσεις και να υπερασπιστεί έμπρακτα τα εθνικά συμφέροντα, διαφορετικά η χώρα κινδυνεύει να βρεθεί ξανά στο περιθώριο των εξελίξεων.
