Το «ταμείο» του χθεσινού εντός έδρας αγώνα, κόντρα στα Τρίκαλα, έχει διπλή ανάγνωση. Από τη μία ο Παναιγιάλειος δεν κατάφερε να εκμεταλλευτεί για μία ακόμη φορά την έδρα του. Από την άλλη η ομάδα το …συγκρότημα του Χρήστου Παρασκευόπουλου κόντραρε στα ίσα έναν αντίπαλο με «γεμάτο» ρόστερ, επέστρεψε στις καλές εμφανίσεις, διεκδίκησε με αξιώσεις τους βαθμούς της νίκης, έπαιξε με τη… φωτιά και τελικά πήρε τον ένα βαθμό της ισοπαλίας. Και προσέξτε το κυριότερο είναι ότι δεν ακολούθησε την τακτική που λέει παιχνίδι που δεν μπορείς να κερδίσεις μην το χάσεις. Αντίθετα κυνήγησε την νίκη μέχρι το τελευταίο λεπτό, υποχρεώνοντας τον φιλόδοξο αντίπαλο να αισθάνεται και τυχερός που δεν έχασε.
Οι «μελανόλευκοι», εντός και εκτός αγωνιστικού χώρου, μόνο ικανοποιημένοι πρέπει να έφυγαν χθες από το γήπεδο. Ναι, η ισοπαλία μέσα στο… σπίτι του σε διαφορετική περίπτωση θα θεωρούνταν «γκέλα». Με τον τρόπο, όμως, που ήρθε κόντρα σε ένα δύσκολο αντίπαλο και παράλληλα επιστρέφοντας στις καλές εμφανίσεις, αυτή η «γκέλα» μπορεί να θεωρηθεί και κέρδος. Οι παίκτες του Χρήστου Παρασκευόπουλου έρχονταν από πολύ μέτριες εμφανίσεις και συνεχόμενες ήττες, εντός και εκτός. Με βάση το πρόσφατο παρελθόν και την πολύ εμφάνιση του Παναιγιάλειου, αυτό το «Χ» θεωρώ και είναι ένα θετικό αποτέλεσμα.
Ακολουθούν τρία παιχνίδια, στα οποία ουσιαστικά είσαι «αδιάφορος» και στα δύο από αυτά έχεις να αντιμετωπίσεις ομάδες που κινδυνεύουν και θέλουν βαθμούς. Οι «μελανόλευκοι» καλούνται να κάνουν αυτό που ΠΡΕΠΕΙ σε κάθε παιχνίδι. Με συνέχεια και συνέπεια στη δουλειά, με μεγάλη σταθερότητα και με τη λογική «κάθε παιχνίδι ξεχωριστά», θα διεκδικήσει να πάρει ότι του αρμόζει.
Λίγη υπομονή και βλέπουμε…
Oταν μία «γκέλα» σε αφήνει ικανοποιημένο…
