Γράφει η Αντωνία Παπαχριστοδουλοπούλου
Από τα άπλυτα χέρια μέχρι τα υπολειτουργούντα νοσοκομεία και τις κλειστές ΜΕΘ…όλοι έχουν ευθύνη. Όλοι μας έχουμε ευθύνη. Γιατί το πάθημα δε μας έγινε ποτέ μάθημα. Γιατί δεν απαιτήσαμε δεν διεκδικήσαμε, δεν μάθαμε να σεβόμαστε τον διπλανό μας και βέβαια δεν το μάθαμε αυτό ούτε στα παιδιά μας. Έτσι κάπως μεγαλώνουν οι γενιές των ανεύθυνων Ελλήνων, των ωχαδερφιστών Ελλήνων, που τώρα πέφτουν με τα μούτρα στις αγορές. Να πάρουνε αλεύρι, μακαρόνια, φακές και βέβαια αντισηπτικό, όσο περισσότερο τόσο καλύτερα. Με τόσες αγορές πιθανόν να φουντώσουν τα φαινόμενα της “μαύρης αγοράς” μήπως και αναβιώσουν ήρωες ξεχασμένοι από χρόνια, σε αυτούς τους κακούς του ελληνικού κινηματογράφου αναφέρομαι, τους μαυραγορίτες. Όλα είναι πιθανόν να τα δούμε.
Δεν είναι μόνο τα ΜΜΕ που δημιουργούν τον πανικό, αλλά και το επίπεδό μας στον τομέα της υγείας. Γιατί μια σύγχρονη χώρα δεν συμπεριφέρεται κατά αυτόν τον τρόπο όταν οι άνθρωποί της κινδυνεύουν. Δεν περιμένει να περάσει το “κακό” τα σύνορά της για να προσλάβει 100 νοσηλευτές, τη στιγμή που ένα μόνο νοσοκομείο μπορεί να τους χρειάζεται όλους, και τους 100, για να λειτουργήσει σωστά. Μπορεί και να περηφανεύεται το κράτος μας γιατί προσέλαβε πολλούς αστυνομικούς, αλλά δεν μπορεί στην έξαρση του κορωνοιού να τους χρησιμοποιήσει, ότι εκσυγχρόνισε το στρατό- χωρίς ιδιαίτερο λόγο- αλλά τι να κάνουμε χρειαζόμαστε και ανθρώπους που σώζουν ζωές στην Ελλάδα, γιατρούς, νοσηλευτικό προσωπικό, και δεν τους έχουμε . Και τους χρειαζόμαστε εδώ και πολύ καιρό, πόσο μάλλον τώρα που γίνεται ό,τι γίνεται. Δεν είναι κινδυνολογία αν μιλήσει κανείς για την πιθανότητα εκατοντάδων κρουσμάτων στη χώρα μας, δυστυχώς. Συνέβη κι αλλού…Πόσοι από αυτούς θα χρειαστούν νοσηλεία; Πού θα τους πάμε λοιπόν; Ήδη κάποιες ΜΕΘ είναι κατειλημμένες από άτομα με γρίπη που χρειάστηκαν περαιτέρω νοσηλεία. Η είδηση ότι ένας νέος που ενεπλάκη σε τροχαίο ατύχημα λίγες ημέρες πριν, χρειάστηκε να νοσηλευτεί σε Εντατική Μονάδα, η οποία δεν υπήρχε στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο στο Ρίο, είναι έγκυρη. Αλλά ο υπουργός λέει πως είμαστε πανέτοιμοι να αντιμετωπίσουμε κάθε κατάσταση. Απλά, μας λέει ψέματα. Δεν εικάζω, συμπεραίνω!
Κι από την άλλη, ο δικός μας ρόλος…Ξεκινάει η μαντάμ να επισκεφτεί επίδειξη μόδας στο Μιλάνο και ξεσπάει ο ιός. Έχει κάθε δικαίωμα να επισκεφθεί όποια χώρα θέλει για να μπορέσει να ανανεώσει επαρκώς και δεόντως, κατά εκείνη, την γκαρνταρόμπα της, αλλά έχει και υποχρεώσεις…Γιατί όταν επιστρέφεις από μια πόλη η οποία έχει επιβεβαιωμένα κρούσματα, οφείλεις σαν άνθρωπος να προσέξεις τον εαυτό σου και τους άλλους. Δεν ξεκινάς να κάνεις βόλτες χαλαρά σε χώρους που βρίσκονται συνάνθρωποί σου, κάποιοι από τους οποίους μπορεί να ανήκουν στις ομάδες υψηλού κινδύνου και που ο κορωνοιός θα τους δημιουργήσει σοβαρά προβλήματα. Δεν επισκέπτεσαι το νοσοκομείο, επειδή έχεις ήδη συμπτωματολογία, χωρίς να ενημερώσεις το ιατρικό προσωπικό, ούτε στέκεσαι στην ουρά με άλλους ασθενείς για ώρες, χωρίς να φοράς χειρουργική μάσκα…Δεν το κάνεις αν έχεις παιδεία. Αν έχεις… Αλλά όταν νοιάζεσαι μόνο για τον εαυτό σου και για ένα μέτρο γύρω από σένα….Αλήθεια, αυτή δεν είναι η απόσταση που πρέπει να βρισκόμαστε ο ένας από τον άλλον μήπως και τη βγάλουμε καθαρή;
