Ας επιτραπεί μετά από είκοσι χρόνια μάχιμης δημοσιογραφίας και άλλα δέκα ερασιτεχνικής ενασχόλησης, να γράψω αυτό το σημείωμα στον ενικό.
Η ανάρτηση κειμένων στο διαδίκτυο αποτελεί δημοσιογραφικό έργο. Είναι ασφαλώς δημοσιογραφία να συντάσσει κάποιος ένα κείμενο που αφορά τα δημόσια θέματα και να το αναρτά στο διαδίκτυο. Επομένως, η ανάρτηση κειμένων θα πρέπει να εντάσσεται στους κανόνες δεοντολογίας και στο πλαίσιο που επιβάλλουν οι αρμόδιοι θεσμοί.
Η ουσία της δημοσιογραφίας είναι η κριτική. Η άσκηση κριτικής σε οποιοδήποτε δημόσιο ζήτημα δεν έχει στόχο να το υποβαθμίσει η να το απαξιώσει, αντιθέτως έχει στόχο να το αναδείξει και να το βελτιώσει.
Στις καρναβαλικές εκδηλώσεις δεν μπορεί να τα βλέπουμε όλα τέλεια, άριστα και άψογα. Ούτε όμως και να ασκούμε κριτική στο όνομα της αντιπολίτευσης.
Αυτό που λείπει από τις αποκριάτικες εκδηλώσεις είναι ο συμβολισμός. Το σημείο αναφοράς, το επίκεντρο με άλλα λόγια.
Το πατρινό καρναβάλι έχει συμβολισμό και σημείο αναφοράς που είναι η ίδια η πόλη της Πάτρας.
Κάτι αντίστοιχο δεν μπορεί να γίνει στο Αίγιο γιατί θα αποτελεί αντιγραφή. Κακή αντιγραφή.
Χρέος των αιρετών είναι να βρουν τον συμβολισμό που αρμόζει στο καρναβάλι ώστε να περάσει από γενιά σε γενιά και γίνει διαχρονικό.
Η Συνέλευση της Βοστίτσας, για παράδειγμα, έχει ιστορική αναφορά και για αυτό το λόγο αναδείχθηκε ευκολότερα και γρηγορότερα σε πανελλαδική κλίμακα.
Προσωπικά, έχω άποψη για το σημείο αναφοράς και τον συμβολισμό του καρναβαλιού. Αυτό όμως, δεν είναι ούτε ευθύνη, ούτε χρέος της δημοσιογραφίας.
