To Κόμμα των Συντηρητικών συναντάται κυρίως στη Μεγάλη Βρετανία όπου εδώ και δεκαετίες πρωταγωνιστεί μαζί με τους Εργατικούς στην πολιτική ζωή της χώρας.
Στην Ελλάδα η πολιτική σημασία της έννοιας των Συντηρητικών είχε συνδεθεί με το Κόμμα της Νέας Δημοκρατίας, σε αντίθεση με τους Σοσιαλιστές του Ανδρέα Παπανδρέου. Με την πάροδο των χρόνων, η πολιτική ταυτότητα των Κομμάτων άλλαξε και η Ν.Δ. έγινε Φιλελεύθερη για να διώξει από πάνω της το βάρος της Λαϊκής Δεξιάς ενώ το ΠΑΣΟΚ που ανέβηκε στην εξουσία με το αίτημα της Αλλαγής, έχασε τον σοσιαλιστικό του προσανατολισμό και έδωσε ταυτόχρονα πολιτικό έδαφος στην Ευρωπαϊκή Αριστερά του ΣΎΡΙΖΑ.
Εν ολίγοις, ούτε η ταυτότητα κάνει τα Κόμματα, ούτε τα Κόμματα υπηρέτησαν απολύτως την πολιτική τους ταυτότητα. Οι ιστορικοί του παρόντος και όχι του μέλλοντος δεν δυσκολεύτηκαν να το επιβεβαιώσουν.
Το νεοεμφανιζόμενο στην Ελλάδα Κόμμα των Συντηρητικών επαγγέλλεται πολιτική λύση μέσα από την αξία των ιδεών και τον απεγκλωβισμό από το πολιτικό κατεστημένο. Θα έλεγε κάποιος ότι θυμίζει περισσότερο Κόμμα της Αριστεράς και λιγότερο ένα λαϊκό συντηρητικό Κόμμα όπου προτεραιότητα έχει η διατήρηση του πλούτου στα ίδια χέρια.
Διαπιστώνουμε ότι ακόμη και οι πολιτικές έννοιες έχουν αλλάξει ή έχουν προσαρμοστεί στα σύγχρονα δεδομένα και στις απαιτήσεις των ψηφοφόρων. Ο συντηρητικός μπορεί να είναι ταυτόχρονα λαϊκός, προοδευτικός και ανατρεπτικός.
Θα διαφωνήσω με τον χαρακτηρισμό ” πολιτική σαπίλα”. Όλα δεν πρέπει να ισοπεδώνονται. Από ένα λιθαράκι έβαλαν όλοι και από ένα λιθαράκι γκρέμισαν όλοι.
Η “νοσηρή κομματοκρατία” είναι εξίσου επικίνδυνη διαπίστωση και δεν μπορεί να καθρεφτίζει ολόκληρο το πολιτικό σύστημα.
Δεν μπορεί όμως να μην συμφωνήσει κάποιος με την λεηλασία των κρατικών ταμείων, τους μαζικούς διορισμούς, την αποδόμηση της εκπαίδευσης και την καταπάτηση των εργασιακών δικαιωμάτων. Όπως δεν μπορεί να μην συμφωνήσει ότι δεν υπάρχει απόλυτη εθνική ελευθερία και λαϊκή κυριαρχία, κοινωνική δικαιοσύνη και ισότητα των πολιτών έναντι του νόμου.
Νομοτελειακά, υποστηρίζουν οι Έλληνες Συντηρητικοί, αυτό θα οδηγήσει σε κοινωνική έκρηξη. Λογική διαπίστωση. Όχι όμως εάν λάβουμε υπόψιν την διαστρωμάτωση και την ψυχοσύνθεση του εκλογικού σώματος που εν τέλει ανεβάζει και κατεβάζει κυβερνήσεις. Το εκλογικό σώμα αποτελείται από έναν παραδοσιακό στρατό παλαιών ψηφοφόρων που είναι συμπαγής κυρίως στον κυβερνητικό χώρο και στην παραδοσιακή Αριστερά, από έναν κατακερματισμένο μεσαίο χώρο που μοιράζεται μεταξύ Ν.Δ. ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ, από μια στρατιά επιδοματούχων ψηφοφόρων που δεν θα ήθελαν να χάσουν τα κεκτημένα τους, από δυσαρεστημένους ρομαντικούς ψηφοφόρους που είτε απέχουν είτε εκφράζονται από μικρά Κόμματα και από ένα σημαντικό κομμάτι νέων ψηφοφόρων που ψηφίζει είτε από πολιτικές καταβολές και οικογενειακές παραδόσεις, είτε διαμαρτύρεται με την αποχή, είτε πράγματι εκφράζεται πολιτικά στην κάλπη.
Επομένως, το ελληνικό πολιτικό στερέωμα δεν γκρεμίστηκε αλλά οικοδομήθηκε με τέτοιον τρόπο ώστε να αντέξει τους πολιτικούς και οικονομικούς τριγμούς από την πολιτικο-οικονομική ένταξη στην Ενωμένη Ευρώπη και τις θυσίες που έπρεπε να κάνει ο ελληνικός λαός.
Ούτε οι πολιτικοί φορείς έγιναν ιδιόκτητοι. Μπορεί τα τρία μεγάλα Κόμματα να ταυτίζονται με τις ηγεσίες τους, όμως αυτό εξυπηρετεί περισσότερο τις ανάγκες της εικόνας και πολύ λιγότερο της ουσίας των πολιτικών ζητημάτων.
Η πολιτική διαπίστευση των Συντηρητικών στην Ελλάδα είναι αληθινή. Το πολιτικό κενό όντως υπάρχει και η σελίδα στο πολιτικό αύριο θα είναι λευκή εφόσον βρεθεί και υποστηριχθεί εκείνη η πολιτική ηγεσία που θα πραγματοποιήσει τομές, ρήξεις, θα πει την αλήθεια με παρρησία και όχι με λαϊκισμό.
Σε μια εποχή μεγάλων αντιθέσεων και μικρότερων προκλήσεων, οι Έλληνες Συντηρητικοί μπορούν να γίνουν το εκρηκτικό μείγμα μετριοπάθειας και ριζοσπαστισμού.
Με αυτές τις σκέψεις, χαιρετίζω την συμμετοχή του Κωνσταντίνου Κουλούρη στο ψηφοδέλτιο των Συντηρητικών. Μια αξιόμαχη, ελπιδοφόρα και υποσχόμενη υποψηφιότητα που εκπροσωπεί την Αιγιάλεια, την αγορά, την τοπική και ταυτόχρονα εθνική οικονομία, συνδυάζει την παράδοση με το σύγχρονο και επαγγέλλεται αλήθεια για το χθες, ειλικρίνεια για το σήμερα και πρόοδο μέσα από αξίες για το αύριο.
