Συντριβή Εμπιστοσύνης: Το Σύστημα της Μεταπολίτευσης Φαίνεται να Φτάνει στο Τέλος του
|
Πολιτική
|Newsroom
Η πολιτική σκηνή της χώρας φαίνεται να βρίσκεται σε ένα ιστορικό σημείο καμπής. Το πολιτικό σύστημα που ξεκίνησε το 1974, με την εμπιστοσύνη σε ηγέτες όπως ο Κ. Καραμανλής και ο Α. Παπανδρέου, σήμερα αντιμετωπίζει μια βαθιά κρίση νομιμότητας. Με την αποχή να πλησιάζει το 50%, τα μεγάλα κόμματα της αντιπολίτευσης χάνουν έδαφος και οι πολίτες εκφράζουν μια συντριπτική δυσαρέσκεια που δεν αγγίζει μόνο την κυβέρνηση, αλλά όλο το πολιτικό κατεστημένο.
«Η κοινωνία έχει καταλάβει ότι ελάχιστη αξία έχουν οι δεσμεύσεις τους, που αποτελούν κράμα λαϊκισμού και ευκαιριακών προτάσεων με στόχο να κερδηθούν ψήφοι», αναλύεται.
Η Κρίση της Αντιπολίτευσης και ο Λαϊκός Αποκλεισμός
Το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ, ως κύριοι φορείς της αντιπολίτευσης, «βλέπουν τον κόσμο να τους γυρίζει την πλάτη». Παρά τις υποσχέσεις για λύσεις σε όλα τα προβλήματα, οι ψηφοφόροι φαίνεται να έχουν χάσει την πίστη τους. Αυτή η αποξένωση δεν είναι τυχαία, αλλά συνέπεια μιας παρατεταμένης εμπειρίας με υποσχέσεις που δεν εκπληρώνονται και προτάσεις που χαρακτηρίζονται ως ευκαιριακές.
Η αδυναμία να προσελκύσουν εμπιστοσύνη γίνεται ακόμη πιο εμφανής στο γεγονός ότι παραμένει χαμηλή, παρά το ότι η κυβέρνηση αντιμετωπίζει σοβαρά ζητήματα νομιμότητας και αναξιοπιστίας – από τις υποκλοπές και την οικονομική διαχείριση έως την ανεπάρκεια αντιμετώπισης βασικών προβλημάτων, όπως η ακρίβεια και οι υποδομές.
🌧️ Τα Μπαζωμένα Ρέματα ως Σύμβολο
Η αδυναμία του συστήματος εκφράζεται και μέσα από πρακτικά παραδείγματα: «Τα μπαζωμένα ρέματα, για παράδειγμα, σε όλη την Ελλάδα, κατά μια έννοια ήταν σημειολογικά η διαχρονική αντιπαροχή για τις ψήφους». Αυτό το «σύστημα ανταλλαγής» ψήφων με επιδοτήσεις ή αμέλεια σε βασικά προβλήματα, έχει, κατά την άποψη της ανάλυσης, οδηγήσει στην τωρινή κατάσταση.
Κυβερνητική Αναξιοπιστία και Κοινωνική Δυσφορία
Παράλληλα, η κυβέρνηση φαίνεται να «βουλιάζει στην αναξιοπιστία». Η ανεπάρκεια στον έλεγχο της ακρίβειας, παρά τις ανακοινώσεις και τα μέτρα, αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα. Η αρχική ερμηνεία για «εισαγόμενη ακρίβεια» αντικαταστάθηκε από την υπόσχεση ότι θα λυθεί με την αύξηση των εισοδημάτων – μια αλλαγή στάσης που ερμηνεύεται ως παραπομπή της ευθύνης και αποκοπή από την καθημερινή πραγματικότητα των πολιτών.
«Παρά τα επιδόματα και τις φορολογικές ελαφρύνσεις, η δυσαρέσκεια που αποτυπώνεται στις δημοσκοπήσεις είναι συντριπτική», τονίζεται. Η οικονομική δυσφορία, σε συνδυασμό με την αίσθηση ότι τα κυβερνητικά στατιστικά «δεν αντιστοιχίζονται με τις ζωές των καθημερινών ανθρώπων», τροφοδοτεί ένα γενικευμένο κλίμα απογοήτευσης.
🔮 Το Μέλλον: Εκλογές με Νέα Κόμματα
Το συμπέρασμα της ανάλυσης είναι ότι αυτή η συσσωρευμένη απογοήτευση και ο θυμός είναι πλέον ο κύριος πολιτικός παράγοντας. «Ουδείς ξέρει πώς αυτό το κράμα απογοήτευσης και θυμού […] θα εκτονωθεί στις επόμενες εκλογές, στις οποίες θα πάμε σίγουρα με νέα κόμματα». Αυτό προμηνύει μια ριζική ανασύνθεση του πολιτικού τοπίου, που θα σηματοδοτήσει ίσως το οριστικό τέλος μιας πολιτικής εποχής.
Μια Εποχή που Κλείνει, Μια Αβεβαιότητα που Ανοίγει
Η σύγκριση με το ξεκίνημα της Μεταπολίτευσης είναι εντυπωσιακή. Τότε, μια εθνική καταστροφή οδήγησε σε μια «ανάγκη για εθνική συμφιλίωση». Σήμερα, η συσσωρευμένη δυσαρέσκεια και η απώλεια εμπιστοσύνης οδηγούν σε μια πολιτική απραξία και μια βαθιά απαξίωση του συστήματος.
Η ανάλυση υπογραμμίζει ότι το πρόβλημα δεν είναι μόνο της κυβέρνησης ή της αντιπολίτευσης ξεχωριστά, αλλά ενός συστήματος που φαίνεται να έχει εξαντλήσει την ικανότητά του να ανταποκρίνεται στις ανάγκες και να κερδίζει την εμπιστοσύνη των πολιτών. Το κενό που δημιουργείται είναι ιστορικό και το πώς θα καλυφθεί αποτελεί την μεγαλύτερη πολιτική αβεβαιότητα για τα επόμενα χρόνια.
Η κρίση εμπιστοσύνης τόσο στην κυβέρνηση όσο και στην αντιπολίτευση σηματοδοτεί ίσως το τέλος ενός κύκλου και την έναρξη μιας νέας, απρόβλεπτης πολιτικής εποχής, όπου τα παλιά σχήματα υποχωρούν και η αναζήτηση για νέες πολιτικές εκφάνσεις γίνεται πιο επιτακτική από ποτέ.
