Δημοτική παρέμβαση. Η φράση αυτή έχει ακουστεί πάρα πολλές φορές τα τελευταία χρόνια.
Οι δεκαετίες που προηγήθηκαν σημαδεύτηκαν από σοβαρά εμπόδια στη λειτουργία δημοσίων υπηρεσιών και οργανισμών του ευρύτερου δημοσίου τομέα και είχαν ως αποτέλεσμα την κινητοποίηση τοπικών δυνάμεων, από την εκάστοτε δημοτική αρχή μέχρι τους συλλόγους και φορείς της περιοχής. Σε άλλες περιπτώσεις υπήρξαν ορατά αποτελέσματα ενώ σε άλλες η περιοχή έχασε μερίδιο της δυναμικής και της προοπτικής, όπως συνέβη στην περίπτωση του ΤΕΙ.
Όπως αποδείχθηκε στις περισσότερες περιπτώσεις, η υποβάθμιση η ακόμα και το κλείσιμο υπηρεσιών, ήταν ζήτημα κεντρικής πολιτικής κατεύθυνσης, ακόμα και ευρωπαϊκής οδηγίας που στόχο είχε την εναρμόνιση με τις άλλες χώρες. Οι δημοτικές παρεμβάσεις και τα ψηφίσματα ακόμη και τα συλλαλητήρια είχαν τον χαρακτήρα της άσκησης πολιτικής πίεσης προς τους βουλευτές και το κεντρικό κράτος. Οι αποφάσεις ωστόσο ήταν ειλημμένες.
Με αφορμή την ανησυχία και τις κινητοποιήσεις που εκδηλώνονται για πιθανή κατάργηση του Πρωτοδικείου Αιγίου, πρέπει να αναλογιστούμε όσα συνέβησαν σε αντίστοιχες περιπτώσεις και να θέσουμε προ των ευθυνών τους βουλευτές και κομματικό μηχανισμό της κυβέρνησης. Τα παραδείγματα είναι πολλά: Εφορία Αιγίου, Τελωνείο, Υπολιμεναρχείο, Αστυνομική Υποδιεύθυνση, Ειρηνοδικείο, ΤΕΙ.
Μόνο εάν αναδειχθεί η πολιτική ευθύνη των προσώπων που επωμίστηκαν την εκπροσώπηση των πολιτών θα δοθεί οριστικό τέλος στην σχεδιαζόμενη υποβάθμιση της περιοχής.
Η λαϊκή εντολή είναι πολιτική ευθύνη. Έχει ρίσκα, επιλογές και έχει και ανάληψη ευθυνών.
Με αφορμή την ανακοίνωση της αντιπολίτευσης ότι ολιγώρησε η δημοτική αρχή στο θέμα του Πρωτοδικείου, η πραγματικότητα είναι πως άργησαν οι βουλευτές να αναλάβουν τις ευθύνες τους έναντι της Αιγιάλειας ,όπως και στο ΤΕΙ, ενώ η δημοτική αρχή ολιγώρησε να βρει πυξίδα και προσανατολισμό. Η δημοτική πολιτική δεν μπορεί να περιορίζεται σε αποσπασματικές πρωτοβουλίες και δράσεις, απαιτεί σχέδιο ευρύτερο και προσανατολισμένο προς μια κατεύθυνση.
Παναγιώτης Νικολόπουλος
